staronordyjski

staronordyjski (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z językami, zwyczajami lub czasami staronordyjskimi, dotyczący języków, zwyczajów lub czasów staronordyjskich

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język staronordyjski; zob. też język staronordyjski w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	staronordyjski		staronordyjska	staronordyjskie	staronordyjscy	staronordyjskie
dopełniacz	staronordyjskiego		staronordyjskiej	staronordyjskiego	staronordyjskich
celownik	staronordyjskiemu		staronordyjskiej	staronordyjskiemu	staronordyjskim
biernik	staronordyjskiego	staronordyjski	staronordyjską	staronordyjskie	staronordyjskich	staronordyjskie
narzędnik	staronordyjskim		staronordyjską	staronordyjskim	staronordyjskimi
miejscownik	staronordyjskim		staronordyjskiej	staronordyjskim	staronordyjskich
wołacz	staronordyjski		staronordyjska	staronordyjskie	staronordyjscy	staronordyjskie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) Old Norse
• duński: (1.1) oldnordisk; (2.1) oldnordisk n
• esperanto: (1.1) malnovnordia, malnovnordlanda; (2.1) (la) norena (lingvo), (la) malnovnordlanda (lingvo)
• niemiecki: (1.1) altnordisch; (2.1) Altnordisch n
• wilamowski: (1.1) aołdnordyś; (2.1) aołdnordyś

źródła: