solfeż

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

solfeż (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈsɔlfɛʃ], AS[solfeš], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. nauka muzykalności przez głośne czytanie nut; zob. też solfeż w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. solfège, z wł. solfeggio, od wł. solfa + gama, od wł. sol + fa[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „solfeż” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.