Przejdź do zawartości

solenizant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

solenizant (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˌsɔlɛ̃ˈɲizãnt], AS: [solẽńizãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba, która obchodzi swoje imieniny lub urodziny
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniksolenizantsolenizanci
dopełniaczsolenizantasolenizantów
celowniksolenizantowisolenizantom
bierniksolenizantasolenizantów
narzędniksolenizantemsolenizantami
miejscowniksolenizanciesolenizantach
wołaczsolenizanciesolenizanci
przykłady:
(1.1) Wszyscy złożyli życzenia solenizantowi i wypili jego zdrowie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
forma żeńska solenizantka
przym. solenny
czas. solenizować
związki frazeologiczne:
zdrowie solenizanta • zdrówko solenizanta
etymologia:
franc. solennisant[1] łac. solennis – uroczysty[2]
uwagi:
por. jubilat
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „solenizant” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „solenny” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=solenizant&oldid=7690333”