runcina

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

runcina (język łaciński)[edytuj]

runcina (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. strug[1]
odmiana:
(1.1) runcīna, runcīnae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „runcina” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 596.