przyczynkarski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przyczynkarski (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający charakter przyczynku, dotyczący przyczynkarstwa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mimo sporej liczby publikacji o charakterze przyczynkarskim problem ten nie doczekał się pełnego monograficznego opracowania[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) uboczny, marginalny, wycinkowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) przyczynek m, przyczynkarstwo n, przyczynkarz m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Włodzimierz Kwaśniewicz, Dzieje szabli w Polsce, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.