Przejdź do zawartości

przerazić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przerazić (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[pʃɛˈraʑit͡ɕ], AS[pšeraźić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik (ndk. przerażać)

(1.1) mocno przestraszyć
(1.2) st.pol. przeniknąć coś
(1.3) st.pol. przebić (np. nożem)[1]

czasownik zwrotny przerazić się (ndk. przerażać się)

(2.1) mocno przestraszyć się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Przeraziło mnie jego spojrzenie.
(1.3) Naprzód pana zabił, potym sam siebie na obie stronie przeraził (Łukasz Górnicki[1]).
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przerażanie n, uraza ż, raz, przerażenie
przym. przerażony, przeraźliwy, przerażający
licz. gł. raz
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Halina Kurkowska, O zmianach znaczeń wyrazów, „Poradnik Językowy” z. 3, 1949, s. 11.
  2. Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 27.