prawomyślność
prawomyślność (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co prawomyślne; cecha tych, którzy są prawomyślni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prawomyślność prawomyślności dopełniacz prawomyślności prawomyślności celownik prawomyślności prawomyślnościom biernik prawomyślność prawomyślności narzędnik prawomyślnością prawomyślnościami miejscownik prawomyślności prawomyślnościach wołacz prawomyślności prawomyślności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) prawomyślność + D.
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) nieprawomyślność
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. prawomyślny
- przysł. prawomyślnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. prawomyślny + -ość < kalka z ros.[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 371.