plajta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

plajta (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈplajta], AS: [plai ̯ta]
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. bankructwo
(1.2) pot. niepowodzenie przedsięwzięcia[1]
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikplajtaplajty
dopełniaczplajtyplajt
celownikplajcieplajtom
biernikplajtęplajty
narzędnikplajtąplajtami
miejscownikplajcieplajtach
wołaczplajtoplajty
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bankructwo, upadłość
(1.2) niepowodzenie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. plajciarz m
czas. plajtować ndk., splajtować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Pleite < jid. פּליטה (plejte) < hebr. פליטה‎[2][3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „plajta” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Hasło „plajta” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Pleite” w: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=plajta&oldid=8287116”