półbóg

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

półbóg (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈpuwbuk], AS[puu̯buk], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mit. syn boga i śmiertelniczki lub bogini i śmiertelnika[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. pół + bóg
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.