odkupiciel

odkupiciel (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔtkuˈpʲiʨ̑ɛl], AS: [otkupʹićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) podn. zbawca, wybawca

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odkupiciel	odkupiciele
dopełniacz	odkupiciela	odkupicieli
celownik	odkupicielowi	odkupicielom
biernik	odkupiciela	odkupicieli
narzędnik	odkupicielem	odkupicielami
miejscownik	odkupicielu	odkupicielach
wołacz	odkupicielu	odkupiciele

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) oswobodziciel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Odkupiciel m, kupiec m, odkupienie n, odkup mrz

forma żeńska odkupicielka ż

czas. odkupić dk., odkupiać ndk.

przym. odkupicielski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• chorwacki: (1.1) otkupitelj m
• interlingua: (1.1) redemptor
• łaciński: (1.1) redemptor
• włoski: (1.1) redentore m

źródła: