Przejdź do zawartości

namolność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

namolność (język polski)

[edytuj]
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. cecha tego, co namolne; cecha tych, którzy są namolni
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniknamolnośćnamolności
dopełniacznamolnościnamolności
celowniknamolnościnamolnościom
bierniknamolnośćnamolności
narzędniknamolnościąnamolnościami
miejscowniknamolnościnamolnościach
wołacznamolnościnamolności
przykłady:
składnia:
(1.1) namolność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) natrętność, natarczywość, nachalność; posp. upierdliwość
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. namolny
przysł. namolnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. namolny + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „namolność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=namolność&oldid=7852804”