natarczywość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

natarczywość (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co natarczywe; cecha tych, którzy natarczywi
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) natarczywość + D.
kolokacje:
(1.1) natarczywość bólu • natarczywość sprzedawcy / komiwojażera / ankietera
synonimy:
(1.1) natrętność, namolność, nachalność; posp. upierdliwość
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) upór
hiponimy:
(1.1) nudziarstwo
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. natarczywiec m
przym. natarczywy
przysł. natarczywie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. natarczywy + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „natarczywość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.