nadczłowiek

nadczłowiek (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) filoz. jednostka przewyższająca pod każdym względem wszystkich ludzi; zob. też nadczłowiek w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nadczłowiek	nadludzie
dopełniacz	nadczłowieka	nadludzi
celownik	nadczłowiekowi	nadludziom
biernik	nadczłowieka	nadludzi
narzędnik	nadczłowiekiem	nadludźmi
miejscownik	nadczłowieku	nadludziach
wołacz	nadczłowieku	nadludzie

przykłady:

(1.1) Nietzscheański nadczłowiek jest obdarzony niezwykłą wolą mocy i nie ograniczają go normy moralne ustanowione przez społeczeństwo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nadczłowieczeństwo n, człowiek mos

czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk.

przym. nadczłowieczy, człowieczy

przysł. człowieczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. nad + człowiek; kalka z niem. Übermensch

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Übermensch, übermensch
• białoruski: (1.1) надчалавек m
• łaciński: (1.1) homo superior m
• niemiecki: (1.1) Übermensch m
• rosyjski: (1.1) сверхчеловек m
• rumuński: (1.1) supraom
• słowacki: (1.1) nadčlovek m
• włoski: (1.1) oltreuomo m, superuomo m

źródła: