mądrala
mądrala (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
- (1.1) ktoś wymądrzający się
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mądrala mądrale dopełniacz mądrali mądrali / mądralów[1] celownik mądrali mądralom biernik mądralę mądrali / mądralów[1] narzędnik mądralą mądralami miejscownik mądrali mądralach wołacz mądralo mądrale - lub
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mądrala mądrale dopełniacz mądrali mądrali celownik mądrali mądralom biernik mądralę mądrale narzędnik mądralą mądralami miejscownik mądrali mądralach wołacz mądralo mądrale
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) besserwisser, przemądrzały, przemądrzalec
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) know-all, know-it-all
- czeski: (1.1) chytrolín m, chytrák m
- duński: (1.1) klogeåge w, besserwisser w
- hiszpański: (1.1) sabelotodo m, sabihondo m
- kaszubski: (1.1) mądrzela m
- niemiecki: (1.1) Besserwisser m
- norweski (bokmål): (1.1) bedreviter m
- norweski (nynorsk): (1.1) betrevitar m, betrevetar m
- nowogrecki: (1.1) ξερόλας m, ξερόλα ż, εξυπνάκιας m, φωστήρας m
- włoski: (1.1) cacasenno m, nientologo m, saccente m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „mądrala” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Władysław Reymont: Chłopi
