Przejdź do zawartości

uwierzyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uwierzyć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[uˈvʲjɛʒɨt͡ɕ], AS[uvʹi ̯ežyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wierzyć)

(1.1) aspekt dokonany od: wierzyć
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Jako bardzo młody człowiek, student polonistyki w Krakowie, uwierzył w naukę i technikę, w postęp społeczny, w wiek dwudziesty, w "miasto, masę, maszynę"[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wierzyć ndk.
rzecz. uwierzenie n, wierny m, wierność ż, wierna ż, wierzący mos
przym. wierny
związki frazeologiczne:
uwierzyć w kogoś
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wierzyć
źródła:
  1. Czesław Miłosz, Ziemia Ulro, 1977, Narodowy Korpus Języka Polskiego.