mirt

mirt (język polski)

mirty (1.1)

mirt (1.1)

wymowa:

IPA: [mʲirt], AS: [mʹirt], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Myrtus, krzew wiecznie zielony, o wonnych liściach i białych kwiatach, będący symbolem dziewictwa; zob. też mirt w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mirt	mirty
dopełniacz	mirtu	mirtów
celownik	mirtowi	mirtom
biernik	mirt	mirty
narzędnik	mirtem	mirtami
miejscownik	mircie	mirtach
wołacz	mircie	mirty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. merta, reg. śl. mierta, reg. śl. merta, reg. śl. myrta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. mirtowy

rzecz. mircik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. myrtus < gr. μύρτος

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) myrtle
• czeski: (1.1) myrta ż
• esperanto: (1.1) mirto
• hiszpański: (1.1) mirto m, arrayán m
• łaciński: (1.1) myrtus ż
• nowogrecki: (1.1) μύρτος ż
• słowacki: (1.1) myrta ż
• starogrecki: (1.1) μύρτος ż

źródła:

mirt (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) mirt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. mirto

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: