merytokracja
merytokracja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) polit. system, w którym władza powierzana jest osobom kompetentnym; zob. też merytokracja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik merytokracja dopełniacz merytokracji celownik merytokracji biernik merytokrację narzędnik merytokracją miejscownik merytokracji wołacz merytokracjo
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) meritocracy
- azerski: (1.1) meritokratiya
- baskijski: (1.1) meritokrazia
- bułgarski: (1.1) меритокрация ż
- chorwacki: (1.1) meritokracija ż
- czeski: (1.1) meritokracie ż
- duński: (1.1) meritokrati n
- esperanto: (1.1) meritokratio
- estoński: (1.1) meritokraatia
- fiński: (1.1) meritokratia
- francuski: (1.1) méritocratie ż
- gruziński: (1.1) მერიტოკრატია
- hiszpański: (1.1) meritocracia ż
- kataloński: (1.1) meritocràcia ż
- macedoński: (1.1) меритократија ż
- niemiecki: (1.1) Meritokratie ż
- perski: (1.1) شایستهسالاری
- portugalski: (1.1) meritocracia ż
- rosyjski: (1.1) меритократия ż
- serbski: (1.1) меритократија ż
- słowacki: (1.1) meritokracia ż
- turecki: (1.1) meritokrasi
- ukraiński: (1.1) меритократія ż
- węgierski: (1.1) meritokrácia
- włoski: (1.1) meritocrazia ż
- źródła: