lingua franca

Z Wikisłownika – wolnego, wielojęzycznego słownika
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

lingua franca (język polski)[edytuj]

wymowa:
‹lingwa franka›, IPA: [ˈlʲĩŋɡva ˈfrãŋka], AS: [lʹĩŋgva frãŋka], zjawiska fonetyczne: zmięk. • nazal. • -nk-  
znaczenia:

związek frazeologiczny

(1.1) jęz.  śródziemnomorski, głównie portowy język będący mieszaniną francuskiego, hiszpańskiego, włoskiego, greckiego i arabskiego[1]; zob.  też lingua franca w Wikipedii
(1.2) jęz.  język komunikacji między różnojęzycznymi grupami ludzi na jednym obszarze
odmiana:
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł.  (język Franków)[2]
uwagi:
zobacz też: sabir • koine • pidgin
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  2. ↑ hasło lingua franca w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło „http://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=lingua_franca&oldid=3558258”