kwit

Podobna pisownia: kwitt

kwit (język polski)[edytuj]

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pisemny dowód otrzymania czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś^[1]

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kwit	kwity
dopełniacz	kwitu	kwitów
celownik	kwitowi	kwitom
biernik	kwit	kwity
narzędnik	kwitem	kwitami
miejscownik	kwicie	kwitach
wołacz	kwicie	kwity

przykłady:: (1.1) Przy kasie wypisano mi kwit, z którym miałem się udać do magazynu sklepowego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

angielski: (1.1) receipt
litewski: (1.1) kvitas m
niemiecki: (1.1) Quittung ż
wilamowski: (1.1) kwitt ż, kwit

źródła:

↑ Hasło „kwit” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

kwit (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kwit^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

↑ Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.

[1] Hasło „kwit” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

[2] Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.

[1]

[1]