koronny

koronny (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) najważniejszy

(1.2) łow. o jeleniu mający koronę

(1.3) hist. polit. związany z Koroną, dotyczący Korony

(1.4) związany z państwem lub królestwem, dotyczący państwa lub królestwa

odmiana:

przykłady:

(1.1) Prokurator przedstawiła dowody koronne i na sali sądowej zaległa cisza.

(1.2) Rysiu ustrzelił największego koronnego i został wybrany królem łowów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dowód / zarzut koronny • świadek koronny

(1.3) hetman polny koronny • hetman wielki koronny

(1.4) klejnoty koronne • kustosz koronny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korona ż, Korona ż, koronka ż

czas. koronować ndk., ukoronować dk.

przym. koronowy, koroniasty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. korona + ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.3) crown; (1.4) crown
• białoruski: (1.3) каронны
• francuski: (1.3) de la Couronne
• rosyjski: (1.3) коронный
• ukraiński: (1.3) коронний

źródła: