kościec

kościec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkɔɕʨ̑ɛʦ̑], AS: [kośćec], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. mocna kostna i częściowo chrzęstna konstrukcja anatomiczna stanowiąca podporę dla ciała organizmu i nadająca jemu kształt

(1.2) pot. zespół istotnych elementów określonej całości

odmiana:

przykłady:

(1.1) Zachował się niemal cały kościec odkrytego wczoraj australopiteka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) szkielet, układ szkieletowy

(1.2) istota rzeczy, rdzeń

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kość ż, kostka ż, kostniak mrz

przym. kośćcowy, kościany, kostny, kościsty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) skeleton, skeletal system; (1.2) frame, framework
• esperanto: (1.1) ostaro, skeleto
• francuski: (1.1) squelette ż
• hiszpański: (1.1) esqueleto m, osamenta ż
• niemiecki: (1.1) Knochenbau m, Knochengerüst n, Skelett n
• rosyjski: (1.1) костяк n
• włoski: (1.1) scheletro m

źródła: