kiur

kiur (język polski)

wymowa:

‹kjur›, IPA: [cjur], AS: [ḱi ̯ur], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cm i liczbie atomowej 96; zob. też kiur (pierwiastek) w Wikipedii

(1.2) fiz. pozaukładowa jednostka radioaktywności; zob. też kiur (jednostka miary) w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kiur
dopełniacz	kiuru
celownik	kiurowi
biernik	kiur
narzędnik	kiurem
miejscownik	kiurze
wołacz	kiurze

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kiur	kiury
dopełniacz	kiura	kiurów
celownik	kiurowi	kiurom
biernik	kiur	kiury
narzędnik	kiurem	kiurami
miejscownik	kiurze	kiurach
wołacz	kiurze	kiury

przykłady:

(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma kiur?

(1.2) Skażenie obszaru wynosi jeszcze czterdzieści kiurów na metr kwadratowy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) symbol. Cm

(1.2) symbol. Ci

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) rzecz. kiurowiec m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) od nazwiska Piotra i Marii Curie

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) curium; (1.2) curie
• arabski: (1.1) كوريوم
• baskijski: (1.1) kurio; (1.2) curie
• białoruski: (1.1) кюрый m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) кюр m
• bułgarski: (1.1) кюрий m; (1.2) кюри n
• czeski: (1.1) curium
• duński: (1.1) curium n; (1.2) curie w
• esperanto: (1.1) kuriumo; (1.2) kurio
• hiszpański: (1.1) curio m; (1.2) curio m
• kataloński: (1.1) curi m
• łaciński: (1.1) curium n
• łotewski: (1.1) kirijs
• macedoński: (1.1) кириум
• niemiecki: (1.1) Curium n; (1.2) Curie n
• rosyjski: (1.1) кюрий m
• rumuński: (1.1) curiu
• słoweński: (1.1) kirij
• ukraiński: (1.1) кюрій m
• włoski: (1.1) curio m

źródła: