językoznawczy

językoznawczy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌjɛ̃w̃zɨkɔˈznafʧ̑ɨ], AS: [i ̯ẽũ̯zykoznafčy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę • akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dotyczący językoznawstwa, nauki o języku

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	językoznawczy		językoznawcza	językoznawcze	językoznawczy	językoznawcze
dopełniacz	językoznawczego		językoznawczej	językoznawczego	językoznawczych
celownik	językoznawczemu		językoznawczej	językoznawczemu	językoznawczym
biernik	językoznawczego	językoznawczy	językoznawczą	językoznawcze	językoznawczych	językoznawcze
narzędnik	językoznawczym		językoznawczą	językoznawczym	językoznawczymi
miejscownik	językoznawczym		językoznawczej	językoznawczym	językoznawczych
wołacz	językoznawczy		językoznawcza	językoznawcze	językoznawczy	językoznawcze

przykłady:

(1.1) Metody językoznawcze mogą wiele pomóc w ocenie potencjalnej zrozumiałości przekazu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) badania językoznawcze

synonimy:

(1.1) lingwistyczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. językoznawstwo n, językoznawca m

przysł. językoznawczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

zobacz listę tłumaczeń w haśle: lingwistyczny

• białoruski: (1.1) мовазнаўчы
• bułgarski: (1.1) езиковедски
• chorwacki: (1.1) jezikoslovni
• duński: (1.1) sprogvidenskabelig
• niemiecki: (1.1) sprachwissenschaftlich
• rosyjski: (1.1) языковедческий, языковедный
• ukraiński: (1.1) мовознавчий

źródła: