irytować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

irytować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌirɨˈtɔvaʨ̑], AS[irytovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) drażnić, denerwować kogoś

czasownik zwrotny niedokonany irytować się

(2.1) denerwować się, wpadać w irytację
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Najbardziej irytują mnie rozpieszczone, wrzeszczące dzieciaki w autobusie.
(2.1) Adam irytuje się, gdy jego syn puszcza głośno techno w swoim pokoju.
składnia:
(1.1) irytować + D.
(2.1) irytować się + N.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. irytacja ż, irytowanie n
ims. irytujący
przysł. irytująco
przym. irytujący
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. irrito
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: