Przejdź do zawartości

hortator

Brak wersji przejrzanej
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pocieszyciel[1]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) tryb rozkazujący, czas przyszły od: hortor
odmiana:
(1) hōrātor, ~ōris (deklinacja III)
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikhōrātorhōrātōrēs
dopełniaczhōrātōrishōrātōrum
celownikhōrātōrīhōrātōribus
biernikhōrātōremhōrātōrēs
ablatywhōrātōrehōrātōribus
wołaczhōrātorhōrātōrēs
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. hortor, adhortor
rzecz. hortatus m, hortatrix ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. hortor → zachęcać
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 301.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/wiki/hortator”