haracz
haracz (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hist. podatek pogłówny w krajach muzułmańskich nakładany na innowierców[1][2]; zob. też haracz w Wikipedii
- (1.2) hist. danina roczna płacona sułtańskiej Turcji przez zależne państwa chrześcijańskie[1]
- (1.3) przen. podatek, kontrybucja nakładana przez państwo zwycięskie na kraj podbity[3]
- (1.4) współcz. pot. niesłuszna lub wygórowana opłata wymuszona przy użyciu siły lub gróźb[3][4]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik haracz haracze dopełniacz haraczu haraczów / haraczy[5] celownik haraczowi haraczom biernik haracz haracze narzędnik haraczem haraczami miejscownik haraczu haraczach wołacz haraczu haracze
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.4) okup
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- oddawać w haraczu
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2 Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, t.1 (A-J), Wyd. HPS/Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-75-5, s. 397.
- 1 2 Bogdan Snoch, Słownik szkolny: terminy i pojęcia historyczne, WSiP, Warszawa 1990, ISBN 83-02-03944-6, s. 55.
- 1 2 Słownik współczesnego języka polskiego, red. Bogusław Dunaj, t. 1, Przegląd Reader's Digest, Warszawa 1998, ISBN 83-909366-3-1, s. 299.
- ↑
Hasło „haracz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „haracz” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
