gnarus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gnarus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający o czymś wiedzę, znawca czegoś
odmiana:
(1.1) (deklinacja I-II)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mżnmżn
mianownikgnārusgnāragnārumgnārīgnāraegnāra
dopełniaczgnārīgnāraegnārīgnārōrumgnārārumgnārōrum
celownikgnārōgnāraegnārōgnārīs
biernikgnārumgnāramgnārumgnārōsgnārāsgnāra
ablatywgnārōgnārāgnārōgnārīs
wołaczgnāregnāragnārumgnārīgnāraegnāra
przykłady:
składnia:
(1.1) gnārus + D.[1]
kolokacje:
synonimy:
(1.1) perītus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gnaritas ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „gnarus” w: Słownik łacińsko-polski, wyd. dziesiąte, opr. Kazimierz Kumaniecki, według słownika Hermana Mengego i Henryka Kopii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977, s. 277.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=gnarus&oldid=6646877”