Przejdź do zawartości

fiakier

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fiakier (język polski)

[edytuj]
wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈfʲjäcɛr], AS: [fʹi ̯äḱer], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. dorożkarz[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) daw. dorożka[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) W Paryżu każdy stróż, fiakier czy chłopak od szewca mówi świetnie po francusku, a u nas w Warszawie conajwyżej arystokracja i cudzoziemcy[2]. (sic!)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dryndziorz
(2.1) drynda, bryczka
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) woźnica
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. fiakierski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dorożkarz
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dorożka
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „fiakier” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ W warszawskim Dansingu, „Szczutek” nr 30/1921, s. 9.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=fiakier&oldid=7179231”