bryczka
bryczka (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) lekki powóz konny bez zadaszenia, z miękkim siedzeniem z tyłu i miejscem dla woźnicy z przodu; zob. też bryczka w Wikipedii
- (1.2) pot. mot. pieszcz. samochód, najczęściej nowoczesny, godny podziwu
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bryczka bryczki dopełniacz bryczki bryczek celownik bryczce bryczkom biernik bryczkę bryczki narzędnik bryczką bryczkami miejscownik bryczce bryczkach wołacz bryczko bryczki
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sulky, wagonette
- białoruski: (1.1) брычка ż
- bułgarski: (1.1) бричка ż
- jidysz: (1.1) וועגעלע n (wegele), בריקע ż (brike)
- kaszubski: (1.1) briczka ż
- niemiecki: (1.1) Britschka
- rosyjski: (1.1) бричка ż
- słowacki: (1.1) brička ż
- ukraiński: (1.1) бричка ż
- wilamowski: (1.1) bryćka ż, kolas ż
- źródła:
- ↑
Hasło „bryczka” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 220.
- ↑ Hasło „bryczka” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
