ekstremalność

ekstremalność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co ekstremalne; cecha tych, którzy są ekstremalni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ekstremalność	ekstremalności
dopełniacz	ekstremalności	ekstremalności
celownik	ekstremalności	ekstremalnościom
biernik	ekstremalność	ekstremalności
narzędnik	ekstremalnością	ekstremalnościami
miejscownik	ekstremalności	ekstremalnościach
wołacz	ekstremalności	ekstremalności

przykłady:

składnia:

(1.1) ekstremalność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skrajność, krańcowość

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ekstremizm m, ekstremista m, ekstremistka ż

przym. ekstremalny

przysł. ekstremalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. ekstremalny + -ość

uwagi:

(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) экстрэмальнасць ż
• duński: (1.1) ekstremitet w
• rosyjski: (1.1) экстремальность ż
• ukraiński: (1.1) екстремальність ż

źródła: