Przejdź do zawartości

dłutownica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dłutownica (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌdwutɔvʲˈɲit͡sa], AS[du̯utovʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob., ?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: dłu•tow•ni•ca[1]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) masz. strugarka pionowa, służąca do obróbki kół zębatych i otworów wielokątnych, rowków wpustowych itp.; zob. też dłutownica w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dłutownicą można wykonywać koła zębate.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) strugarka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dłuto n, dłutko n, dłutarka ż, dłutownik mrz/mos, dłutowanie n, wydłutowanie n
czas. dłutować ndk., wydłutować dk.
przym. dłutowski, dłutowski, dłutkowaty
przysł. dłutkowato
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „dłutownica” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 191.