dzieciobójca
dzieciobójca (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌʥ̑ɛ̇ʨ̑ɔˈbujʦ̑a], AS: [ʒ́ėćobui ̯ca], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzieciobójca dzieciobójcy dopełniacz dzieciobójcy dzieciobójców celownik dzieciobójcy dzieciobójcom biernik dzieciobójcę dzieciobójców narzędnik dzieciobójcą dzieciobójcami miejscownik dzieciobójcy dzieciobójcach wołacz dzieciobójco dzieciobójcy
- przykłady:
- (1.1) Na razie nie udało się przesłuchać domniemanego dzieciobójcy[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zabójca
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dzieciobójstwo n
- forma żeńska dzieciobójczyni ż
- przym. dzieciobójczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) дзетазабойца m
- bułgarski: (1.1) детеубиец m
- duński: (1.1) barnemorder w
- francuski: (1.1) infanticide m
- hiszpański: (1.1) infanticida m
- niemiecki: (1.1) Kindesmörder m
- nowogrecki: (1.1) παιδοκτόνος m
- rosyjski: (1.1) детоубийца m
- węgierski: (1.1) gyermekgyilkos
- źródła:
- ↑ Fakt, nr 12.04 (9), Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.