duszny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

duszny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈduʃnɨ], AS[dušny]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wywołujący uczucie gorąca, w którym trudno oddychać[1]
(1.2) duszący (o zapachu)[1]
(1.3) daw. duchowy[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Ależ tutaj duszne powietrze! Otwórz okno.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Dusiołek mzw, duchota ż, duszność ż
czas. dusić ndk., udusić dk.
przysł. duszno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „duszny I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „duszny II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.