Dusiołek

Dusiołek (język polski)

wymowa:

IPA: [duˈɕɔwɛk], AS: [duśou̯ek], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

(1.1) neologizm książk. zły duch czyhający na wędrowców, aby podczas ich snu „wydusić” z nich duszę – postać z wiersza Bolesława Leśmiana pod tym samym tytułem; zob. też Dusiołek w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Dusiołek	Dusiołki
dopełniacz	Dusiołka	Dusiołków
celownik	Dusiołkowi	Dusiołkom
biernik	Dusiołka	Dusiołki
narzędnik	Dusiołkiem	Dusiołkami
miejscownik	Dusiołku	Dusiołkach
wołacz	Dusiołku	Dusiołki

przykłady:

(1.1) Wylazł z rowu Dusiołek, jak półbabek z łoża.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Dusiołek wyłazi / siada na piersi / dusi • Dusiołek ma pysk z żabia ślimaczy / zad tyli, co kwoka / ogon z rzemyka / podogonie z łyka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. duszenie n, duszność ż, dusznica ż, dusidło n, dusiennica ż, dusimiech m, duch m

czas. dusić, udusić, poddusić, podduszać, przydusić, przyduszać, zadusić, zdusić

przym. duszny

przysł. duszno

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. dusić + -ołek; neologizm literacki Bolesława Leśmiana z wiersza Dusiołek

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: