duszność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

duszność (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest duszne
(1.2) med. subiektywne poczucie ograniczenia oddechu; zob. też duszność w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
(1.1) duszność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) duchota, zaduch
(1.2) zadyszka, krótki oddech, utrudniony oddech
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha
(1.1) objaw
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dusznica ż, duszenie n, uduszenie n, duchota ż, przyducha ż, Dusiołek mzw
przym. duszny
przysł. duszno
czas. dusić
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. duszny + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: