dobrodruh

dobrodruh (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) poszukiwacz przygód, awanturnik, łowca przygód

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dobrodruh	dobrodruhové / dobrodruzi
dopełniacz	dobrodruha	dobrodruhů
celownik	dobrodruhovi / dobrodruhu	dobrodruhům
biernik	dobrodruha	dobrodruhy
wołacz	dobrodruhu	dobrodruhové / dobrodruzi
miejscownik	dobrodruhovi / dobrodruhu	dobrodruzích
narzędnik	dobrodruhem	dobrodruhy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dobrodružství n

forma żeńska dobrodružka ż

przym. dobrodružný

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

dobrodruh (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) poszukiwacz przygód, awanturnik, łowca przygód

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dobrodružnosť ż, dobrodružstvo n

forma żeńska dobrodružka ż

przym. dobrodružný

przysł. dobrodružne

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: