ditionin

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ditionin (język polski)[edytuj]

próbka ditioninu (1.1) sodu
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. związek chemiczny będący solą lub estrem kwasu ditionawego
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przy bieleniu ścieru drzewnego wykorzystuje się właściwości redukujące ditioninów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ditionin sodu
synonimy:
(1.1) przest. dwutionin, podsiarczyn, niepopr., przest. hydrosulfit
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ditionian
przym. ditioninowy, ditionianowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
w nomenklaturze systematycznej IUPAC: bis(dioksydosiarczan)(SS)[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Neil G. Connelly i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, s. 130, ISBN 9780854044382.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 hydrosulphite, hyposulphite [w:] Dictionary of Chemistry and Chemical Technology in Four Languages English/German/Polish/Russian, Z. Sobecka (red.) i inni, Oxford–Warszawa: Pergamon Press, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, [cop. 1962], s. 265, 268, OCLC 923304673.
  3. podsiarczyn [w:] I.A. Titowa, K.J. Starosielskaja, A.I. Zapriwoda, Słownik chemiczny polsko-rosyjski, B.J. Kapłan (red.), Moskwa–Warszawa: Wydawnictwo «Sowietskaja Encykłopiedija», Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970, s. 291, OCLC 822685443.