denuncjować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

denuncjować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌdɛ̃nũnˈʦ̑ʲjɔvaʨ̑], AS[dnũncʹi ̯ovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) donosić władzom poufnie o popełnieniu przez kogoś wykroczenia, potajemnie oskarżać o takie czyny lub poglądy
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Pracownicy denuncjowali uczestników spisku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) donosić, informować
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. denuncjacja ż, denuncjator m, denuncjatorka ż, denuncjant m, denuncjantka ż, denuncjowanie n, zadenuncjowanie n
czas. zadenuncjować dk.
przym. denuncjatorski, denuncjacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. denunzieren z łac. denuntio[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 50.