człowiek czynu

człowiek czynu (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba wyróżniająca się aktywnością, przebojowością

odmiana:

(1.1) związek rządu,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	człowiek czynu	ludzie czynu
dopełniacz	człowieka czynu	ludzi czynu
celownik	człowiekowi czynu	ludziom czynu
biernik	człowieka czynu	ludzi czynu
narzędnik	człowiekiem czynu	ludźmi czynu
miejscownik	człowieku czynu	ludziach czynu
wołacz	człowieku czynu / poet. człowiecze czynu	ludzie czynu

przykłady:

(1.1) August, będąc człowiekiem czynu, kolejny raz stanął na wysokości zadania.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

źródła: