ciekawość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ciekawość (język polski)[edytuj]

ciekawość (1.1)
wymowa:
IPA[ʨ̑ɛˈkavɔɕʨ̑], AS[ćekavość], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chęć poznania czegoś, doświadczenia czegoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dzieci mają naturalną ciekawość otaczającego je świata.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zaciekawienie, zainteresowanie
antonimy:
(1.1) znudzenie, nuda
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) fascynacja, wnikliwość, wścibstwo[1]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ciekawostka ż, zaciekawienie n, ciekawski m, ciekawska ż
czas. ciekawić ndk., zaciekawić dk.
przym. ciekawy, ciekawski
przysł. ciekawie
związki frazeologiczne:
ciekawość to pierwszy stopień do piekłaumierać z ciekawości
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.