ciekawić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ciekawić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʨ̑ɛˈkavʲiʨ̑], AS[ćekavʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) interesować, wzbudzać czyjąś ciekawość
odmiana:
(1.1) [1]koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Ciekawi mnie co ona tam ma.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ciekawy, ciekawski
rzecz. ciekawski mos, ciekawska ż, ciekawienie n, zaciekawienie n, ciekawość
czas. zaciekawić
przysł. ciekawie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.