budkarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

budkarz (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈbutkaʃ], AS: [butkaš], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol. kramarz[1], kupiec, handlarz miejski[2]
(1.2) ktoś, kto mieszka w budzie, np. stróż przy lesie lub kolei[2]
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbudkarzbudkarze
dopełniaczbudkarzabudkarzy
celownikbudkarzowibudkarzom
biernikbudkarzabudkarzy
narzędnikbudkarzembudkarzami
miejscownikbudkarzubudkarzach
wołaczbudkarzubudkarze
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 326.
  2. ↑ 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „budnik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 226.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=budkarz&oldid=8126346”