brutalitet

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brutalitet (język duński)[edytuj]

wymowa:
IPA[bʁutaliˈteˀd]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) brutalność
odmiana:
(1.1) en brutalitet, brutaliteten, brutaliteter, brutaliteterne
przykłady:
(1.1) Politiets brutalitet og dets vold, der i uforholdsmæssige stor grad er rettet mod sorte mennesker og andre minoriteter, har sine rødder i amerikansk kapitalisme.[1]Brutalność policji i jej przemoc, która w nieproporcjonalnie dużym stopniu jest wymierzona w osoby czarne i inne mniejszości, ma swoje korzenie w amerykańskim kapitalizmie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) barbarisme
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. brutalisere
przym. brutal
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. brutalité
uwagi:
źródła:
  1. Jon Lange: USA: Politiets brutale mord på Tyre Nichols… (da). Revolution, 2023-04-05. [dostęp 2023-04-30].

brutalitet (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) brutalność[1][2]
odmiana:
(1.1) en brutaliteten brutaliteten, brutaliteter, brutaliteterna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brutal
przym. brutal
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
  2. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 76.