branch

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

branch (język angielski)[edytuj]

branch (1.1)
wymowa:
IPA/bɹæntʃ/ wymowa amerykańska?/i lm wymowa amerykańska?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) gałąź
(1.2) oddział
(1.3) odgałęzienie

czasownik

(2.1) odgałęziać się
odmiana:
(1.1-3) lp branch; lm branches
(2.1) branch, branched, branched, branches, branching
przykłady:
(1.1) The wind rustled the bare branches of the trees.Wiatr szeleścił w nagich gałęziach drzew.
(1.1) Mechanics is a branch of physics.Mechanika jest gałęzią fizyki.
(1.2) Our office has branches in twenty cities.Nasze biuro ma oddziały w dwudziestu miastach.
(1.3) That canal is a branch of the river.Ten kanał jest odgałęzieniem rzeki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. branch out
przym. branchy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: