branch

branch (język angielski)

branch (1.1)

wymowa:

IPA: /bɹæntʃ/ wymowa amerykańska lm wymowa amerykańska

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) gałąź

(1.2) oddział

(1.3) odgałęzienie

czasownik

(2.1) odgałęziać się

odmiana:

(1.1-3) lp branch; lm branches

(2.1) branch, branched, branched, branches, branching

przykłady:

(1.1) The wind rustled the bare branches of the trees. → Wiatr szeleścił w nagich gałęziach drzew.

(1.1) Mechanics is a branch of physics. → Mechanika jest gałęzią fizyki.

(1.2) Our office has branches in twenty cities. → Nasze biuro ma oddziały w dwudziestu miastach.

(1.3) That canal is a branch of the river. → Ten kanał jest odgałęzieniem rzeki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. branch out

przym. branchy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: