Przejdź do zawartości

balans

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

balans (język polski)

[edytuj]
balans (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈbalãw̃s], AS: [balãũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przechylanie się w celu utrzymania równowagi
(1.2) element budowy zegarka mechanicznego regulujący jego chód; zob. też balans w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. balansowanie n, balansjer m, balansjerka ż
czas. balansować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

balans (język szwedzki)

[edytuj]
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) bilans[1]
(1.2) równowaga[1]
odmiana:
(1.1-2) en balans, balansen; blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) bytesbalans • handelsbalans • vätskebalans
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. balansera
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 45.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=balans&oldid=8052903”