ausscheiden

ausscheiden (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaʊ̯sˌʃaɪ̯dn̩] ^ⓘ IPA: [ˈaʊ̯sˌʃaɪ̯dn̩] IPA: [ˌʃiːt ˈaʊ̯s] IPA: [ˈaʊ̯sɡəˌʃiːdn̩]

znaczenia:

czasownik mocny, rozdzielnie złożony

(1.1) wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić

(1.2) odchodzić, odejść, wystepować, wystąpić (np. z pracy, klubu)

(1.3) odpadać, odpaść, zostawać odrzuconym, zostać odrzuconym

odmiana:

(1.1) ausscheid|en (scheidet aus), schied aus, ausgeschieden (haben)

(1.2-3) ausscheid|en (scheidet aus), schied aus, ausgeschieden (sein)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ausscheiden n, Ausscheidung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: scheiden • abscheiden • ausscheiden • bescheiden • dahinscheiden • hinscheiden • unterscheiden • verscheiden

źródła: