anemologia
anemologia (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌãnɛ̃mɔˈlɔɟja], AS: [ãnẽmoloǵi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik anemologia anemologie dopełniacz anemologii anemologii / przest. anemologij celownik anemologii anemologiom biernik anemologię anemologie narzędnik anemologią anemologiami miejscownik anemologii anemologiach wołacz anemologio anemologie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. anemologiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. anemo- + -logia < (gr. ἄνεμος → wiatr) + (gr. -λογία < gr. λόγος → mowa, rozprawa, traktat)
- Pojęcie pojawiło się w nauce w łacińskiej formie anemologia przed końcem XVI wieku[1]. W języku polskim w encyklopedii S. Orgelbranda z 1859 wyraz podano w formie anemologija[2], w słowniku warszawskim z 1900 w formie anemologja[3].
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) anemology
- francuski: (1.1) anémologie ż
- hiszpański: (1.1) anemología
- łaciński: (1.1) anemologia
- niemiecki: (1.1) Anemologie ż
- portugalski: (1.1) anemologia ż
- włoski: (1.1) anemologia ż
- źródła:
- ↑ Federigo Bonaventura (Federici Bonaventurae Vrbinatis), Anemologia pars prior: id est de affectionibus, signis, causisque ventorum, Urbino, 1593.
- ↑ Encyklopedyja powszechna. T. 1, A.-Aos., s.799, Warszawa, 1859.
- ↑
Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 36.
anemologia (interlingua)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) anemologia, nauka o wiatrach
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: