Türkiye

Türkiye (język turecki)

Türkiye (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. polit. Turcja

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Türkiye
dopełniacz	Türkiye'nin
celownik	Türkiye'ye
biernik	Türkiye'yi
miejscownik	Türkiye'de
ablatyw	Türkiye'den
formy dzierżawcze mianownik osoba liczba pojedyncza 1. os. lp Türkiye'm 2. os. lp Türkiye'n 3. os. lp Türkiye'si 1. os. lm Türkiye'miz 2. os. lm Türkiye'niz 3. os. lm Türkiye'si

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Türkçe, Türk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: