Tyrteusz

Tyrteusz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) hist. starożytny poeta grecki, którego Ateńczycy wysłali w VII w. p.n.e. zamiast wojsk na pomoc Spartanom przeciw Meseńczykom, aby pieśniami natchnął Spartan do walki; zob. też Tyrtajos w Wikipedii

(1.2) przen. śpiewak, poeta zagrzewający żołnierzy do walki

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Tyrteusz	Tyrteusze
dopełniacz	Tyrteusza	Tyrteuszów
celownik	Tyrteuszowi	Tyrteuszom
biernik	Tyrteusza	Tyrteuszów
narzędnik	Tyrteuszem	Tyrteuszami
miejscownik	Tyrteuszu	Tyrteuszach
wołacz	Tyrteuszu	Tyrteusze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Tyrtajos

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tyrteizm m, Tyrtajos m

przym. tyrtejski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. Tyrtaeus < gr. Τυρταῖος

(1.2) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Tyrtaeus
• bułgarski: (1.1) Тиртей m
• czeski: (1.1) Tyrtaios m
• estoński: (1.1) Tyrtaios
• fiński: (1.1) Tyrtaios
• francuski: (1.1) Tyrtée m
• hiszpański: (1.1) Tirteo m
• islandzki: (1.1) Týrtajos m
• łaciński: (1.1) Tyrtaeus m
• niderlandzki: (1.1) Tyrtaeus m
• niemiecki: (1.1) Tyrtaios m
• nowogrecki: (1.1) Τυρταίος m
• portugalski: (1.1) Tirteu m
• rosyjski: (1.1) Тиртей m
• starogrecki: (1.1) Τυρταῖος m
• szwedzki: (1.1) Tyrtaios
• turecki: (1.1) Tyrtaios
• ukraiński: (1.1) Тіртей m
• włoski: (1.1) Tirteo m

źródła: