konwencjonalny

konwencjonalny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃nvɛ̃nʦ̑ʲjɔ̃ˈnalnɨ], AS: [kõnvẽncʹi ̯õnalny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zgodny z konwencjami; tradycyjny, pospolity

odmiana:

(1.1) lp konwencjonaln|y m, konwencjonalna ż, konwencjonalne n; lm konwencjonalni mos, konwencjonalne nmos

przykłady:

(1.1) Odkryliśmy, że społeczne środowiska kobiet, które nigdy nie były zamężne, charakteryzuje presja na dostosowanie się do konwencjonalnego stylu życia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ~y model rodziny

synonimy:

(1.1) banalny, powszechny, klasyczny, zwyczajowy

antonimy:

(1.1) niekonwencjonalny, innowacyjny, nietypowy, oryginalny, dziwaczny, ekscentryczny, ekstrawagancki, nietradycyjny, niezwykły, nowatorski, nowy, odkrywczy, pionierski, prekursorski, śmiały

wyrazy pokrewne:

rzecz. konwencja ż, konwencjonalność ż

przysł. konwencjonalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) conventional
• francuski: (1.1) de convention, conventionnel
• interlingua: (1.1) conventional
• szwedzki: (1.1) konventionell

źródła: